30 januari thuisreis
5 februari 2017 - Delfzijl, Nederland
Hallo iedereen,
Dit keer geen reisverslag meer, maar een laatste verhaal met dingen die wij nog over Vietnam kwijt willen. Wij hebben al twee stukjes over Vietnam in het algemeen geschreven, maar de over Vietamezen zelf hebben wij nog niet gehad. Het is een bijzonder volkje. Over de directe contacten die wij gehad hebben kunnen wij alleen maar positief zijn. Het zijn heel aardige en vriendelijke mensen. Als je per ongeluk te veel wilde betalen gaven ze gewoon het geld terug. Ze hadden het ook in hun zak kunnen steken. Dat de communicatie niet zo gemakkelijk verliep doet daar niets van af. En dat gaf van tijd tot tijd hilarische situaties. Uiteraard zijn er ook wat negatieve aspecten. Ze houden van veel lawaai. Niet alleen toeteren en karaoke, het liefste vals en keihard, maar ook als ze onderling met elkaar in gesprek zijn maken ze veel decibels. Iets anders wordt het als je ze op een scooter neerzet. Dan worden het compleet andere mensen. Ze kunnen op geen enkele manier op hun beurt wachten. Ze dringen zich naar voren door het kleinste gaatje ook al kost dat uiteindelijk meer tijd. Wat ons ook opviel is dat ze ijdel zijn. Elk dorpje heeft meerdere kappers. Vrouwen willen absoluut niet bruin worden. Als ze buiten zijn pakken zichzelf geheel in, inclusief handen en voeten. Wit is het schoonheids ideaal. Ook maken ze zich veel zorgen over hun gezondheid. Veel Vietamezen dragen mondkapjes, maar toch roken ze en rijden op stink brommers.
Bij elkaar genomen was deze vakantie in Zuid Oost Azië heel anders dan onze 2 vorige reizen. Daar was de natuur een veel groter deel van de vakantie. Hier ging het meer om de mensen en waar ze leven. Deze vakantie stelde wat fiets inspanning niet zo heel veel voor. Maar na 4 weken zijn wij moe van al het lawaai en het continue moeten anticiperen op andere weggebruikers. Het was soms best wel (in)spannend. Toch kijken wij terug op weer een bijzondere vakantie en hebben nog veel meer verhalen dan die hier genoemd zijn.
Wij hebben met veel plezier verslag gedaan van deze reis.
Corrie en Marien
Dit keer geen reisverslag meer, maar een laatste verhaal met dingen die wij nog over Vietnam kwijt willen. Wij hebben al twee stukjes over Vietnam in het algemeen geschreven, maar de over Vietamezen zelf hebben wij nog niet gehad. Het is een bijzonder volkje. Over de directe contacten die wij gehad hebben kunnen wij alleen maar positief zijn. Het zijn heel aardige en vriendelijke mensen. Als je per ongeluk te veel wilde betalen gaven ze gewoon het geld terug. Ze hadden het ook in hun zak kunnen steken. Dat de communicatie niet zo gemakkelijk verliep doet daar niets van af. En dat gaf van tijd tot tijd hilarische situaties. Uiteraard zijn er ook wat negatieve aspecten. Ze houden van veel lawaai. Niet alleen toeteren en karaoke, het liefste vals en keihard, maar ook als ze onderling met elkaar in gesprek zijn maken ze veel decibels. Iets anders wordt het als je ze op een scooter neerzet. Dan worden het compleet andere mensen. Ze kunnen op geen enkele manier op hun beurt wachten. Ze dringen zich naar voren door het kleinste gaatje ook al kost dat uiteindelijk meer tijd. Wat ons ook opviel is dat ze ijdel zijn. Elk dorpje heeft meerdere kappers. Vrouwen willen absoluut niet bruin worden. Als ze buiten zijn pakken zichzelf geheel in, inclusief handen en voeten. Wit is het schoonheids ideaal. Ook maken ze zich veel zorgen over hun gezondheid. Veel Vietamezen dragen mondkapjes, maar toch roken ze en rijden op stink brommers.
Bij elkaar genomen was deze vakantie in Zuid Oost Azië heel anders dan onze 2 vorige reizen. Daar was de natuur een veel groter deel van de vakantie. Hier ging het meer om de mensen en waar ze leven. Deze vakantie stelde wat fiets inspanning niet zo heel veel voor. Maar na 4 weken zijn wij moe van al het lawaai en het continue moeten anticiperen op andere weggebruikers. Het was soms best wel (in)spannend. Toch kijken wij terug op weer een bijzondere vakantie en hebben nog veel meer verhalen dan die hier genoemd zijn.
Wij hebben met veel plezier verslag gedaan van deze reis.
Corrie en Marien
Pieter en Dineke